„Плющи и плиска, и лее дъждът. Лее, колкото му се лее, па намалява и отминава после заедно с облака — да полее и други места. И остава по него една окъпана ведрина, мирис на колендро, на цъфтеж и зелено, на пролет, на младост и буест. А пролетта тича и лудее, навирила опашка.“
Из „Кукувица кука“, Георги Божинов
Снимка: Николай Димитров